Og svo tekur skólinn við -

Foreldrum þriggja barna dettur varla í hug að leita til læknis eða annarra sérfræðinga til að greina vanda barna sinna og bregðast við honum með sérstökum aðgerðum eða lyfjagjöf, þótt þau fari ekki öll að ganga á sama aldri eða verði altalandi í sama mánuði. Þroskahraði barna er mjög misjafn er hreyfifærni og máltöku varðar en hefur varla forspárgildi um hæfni fullvaxta einstaklings.
Þau fylgja heldur ekki staðlaðri uppeldisáætlun þar sem öllum börnum eru ætluð sömu verkefni og sama geta í hverri viku eða mánuði talið frá fæðingardegi. Af ástúð og umhyggju virða þau þroska og getu hvers og eins barna sinna, dást að framförum þeirra og afrekum og hvetja þau til frekari dáða. Þar af leiðir að Siggi litli, sem fór að ganga 7 mánaða, býr við annars konar atlæti og örvun, á annars konar reynsluheim næstu sjö mánuðina en átti Nonni, bróðir hans, sem fór að ganga 14 mánaða. Segja má að fyrstu 14 mánuðina hafi Nonni einungis átt lóðrétt sjónhorn á veröldina og því varla haft fyllstu not af ofurmætti sjónarinnar. Við 14 mánaða aldur hefur Siggi aftur á móti notið yfirburða sjónar og myndörvunar hálfa ævina þar sem hann öðlaðist lárétt sjónarhorn á veröldina við 7 mánaða aldur. Ekki eru þekktar rannsóknir á því, hver áhrif það geti haft á þroska ýmissa þátta að börn fara að ganga allt frá 7 – 16/18 mánaða.
Á síðustu öld töldu lestrarfræðingar að margir, (og jafnvel flestir), lesblindir ættu það sameiginlegt að hafa aldrei skriðið. Var þá lesblindum á öllum aldri boðið upp á skriðnámskeið sem lið í lesblindumeðferð.
En hvað gera börn sem ekki skríða? Annað af tvennu, þau fara að ganga,(hlaupa yfir skriðið), eða þau sitja og aka sér á rassinum. Í báðum tilfellum eru þau komin í lóðrétta/upprétta stöðu og hafa þá virkjað lárétta sjónarhornið. Myndræn skynjun, myndvinnsla og myndhugsun er þá komin á allt annað notkunarstig en hjá þeim, sem ennþá skríða. Reynsla tengist meira hægra heilahveli, sjónstöðvum heilans, sem verður þá virkara en hjá þeim sem ennþá skríða.
Það virðist fara saman að þeir sem eru þannig fljótir til að virkja sjónstöðvarnar varðveiti betur þann hæfileika að upplifa hugsun í þrívíðum myndum. Þeir eru hugmyndaríkir, listrænir og nálgast oft viðfangsefni á frumlegan/óhefðbundinn hátt. Þeir eru gjarnan athafnasamir, snillingar „í höndunum“ og finna lausnir þegar aðrir eru ráðþrota. Drengir una sér oft við tæknileikföng og sýna jafnan snilli sína og hugmyndaflug t.d. er þeir föndra með legokubba.
Hvað sem líður egginu og hænunni þá virðist það fylgjast að, að þeir sem eru fljótir upp á endann og hugsa í myndum eiga oft auðveldara með að beita vinstri hlið líkamans en almennt gerist. Þeir eru þá örvhentir, sem kallað er, geta einnig verið örfættir og vinstra auga þeirra getur verið það ríkjandi.
Gefum okkur að Siggi hugsi í myndum sé með ríkjandi vinstri virkni, bæði verklag og sjón, geti verið fyrirferðarmikill og truflandi og viðbrögð hans og uppátæki öðrum oft á tíðum óskiljanleg.
Nonni er allt öðruvísi, hann er þægur, hlýðinn og fyrirsjáanlegur. Hann aðhefst ekkert án leyfis og kemur sjaldan á óvart. Foreldrar þeirra mæta þeim, hvorum um sig, á þeirra eigin forsendum og stuðla að því að styrkja sjálfsmynd og efla sjálfstraust beggja svo sem hvorum hentar. Bræðurnir gegna hvor sínu hlutverki í fjölskyldunni eins og vant er og báðir mikilvægir heildinni. Allt mannlegt er þeim sameiginlegt, ýmiss konar reynsla og atferli aðskilur þá og einstakir eru þeir sem persónur. Uppeldi foreldra og fjölskyldu snýr fyrst og fremst að mannlegu eðli, að þroska og aga sammannlega eiginleika, að ala upp góðar manneskjur. Farvegur uppeldisins er náin samskipti sem efla sjálfsvitund og viðurkenna persónuleika hvers og eins.
Svo kemur að árinu þegar börnin verða 6 ára og þau byrja í skólanum.
Þegar Nonni og Siggi komu í skólann var fæðingarárið einu upplýsingarnar um þá sem skólinn tók mið af þegar þeim voru ætluð námsleg viðfangsefni. Næstu tíu árin tilheyra þeir flæðilínu skólakerfisins, tolla vonandi á færibandinu og passa í kassana við útskipun.
Í haust hófu um 4500 börn, f. 2007, skólagöngu. Að lífaldri er mögulegur eins árs aldursmunur í árganginum, eða 20% og ætla má að í hópnum megi finna allt að 3ja ára mun í almennum þroska – þroskamunurinn fer vaxandi og gæti orði 4 til 5 ár við 12 – 14 ára aldur.
Í stórum dráttum er öllum fæddum á sama ári ætlað að læra það sama á sama tíma, með sama árangri og færast árlega upp um bekk.
Allir foreldrar hljóta að sjá að þetta er algerlega galið. Með þessu háttalagi glötum við hæfileikafólki, þeim sem þurfa aldrei að hafa fyrir neinu og læra ekki að nám er vinna. Við höfnum sértækum hæfileikum, bjóðum þeim ekki ögrandi viðfangsefni og ölum á ranghugmyndum um eigin hæfni.
Í þetta kerfi er innbyggt einelti. Vanmat, auðmýkingar og aðhlátur brýtur fólk niður og hrekur úr námi.